Հայրենիք-Սփիւռք յարաբերութիւնների խորացման, հայրենադարձութեան ընթացքի
ծաւալման, հայ պահանջատիրութեան գիտակցութեան ուժեղացման զուգահեռ եւ
Ցեղասպանութեան 50-ամեակից յետոյ Խորհրդային Հայաստանում արմատաւորուեց
պատմական Հայաստանի ու Հայկական Կիլիկիայի բնակավայրերի անուններով
բնակավայրեր հիմնադրելու սովորութիւնը: Ինչպէս համանման այլ հարցերում,
այս դէպքում եւս լռելեայն ու ծածկուած ձեւով միաձուլւում են երկու
միտումներ՝ մի կողմից Սփիւռքից նիւթական միջոցներ եւ
գաղափարական-քաղաքական լծակներ ձեռք բերելու պաշտօնական բոլշեւիկեան
ցանկութիւնը եւ, միւս կողմից, հայրենասէր հայութեան ակնկալութիւնները
(չմոռանալ բռնագրաւուած բնօրրանը, վառ պահել պահանջատիրական
գիտակցութիւնը, հայրենասիրական ոգով դաստիարակել նոր սերունդը, շեշտել
Ցեղասպանութեան իրողութիւնը եւ կենդանի պահել հայ ազատագրական պայքարի
ոգին):
Այսպիսով, ժամանակի ընթացքում Խորհրդային Հայաստանում կեանք
առան Նոր Արաբկիր, Նոր Արմաւիր, Նոր Այնթապ, Նոր Բալու, Նոր Գեղի, Նոր
Երզնկա, Զէյթուն, Նոր Թոմարզա, Նոր Խարբերդ, Նոր Կեսարիա, Կիլիկիա, Նոր
Հաճըն, Նո
...
Շարունակել »
